Yâ Rasûlallâh!

Sen güzelsin demek ne kelime
Güzel seninle güzel
Güzel sen’dir yâ Rasûlallah (s.a.v.)

* * *

Mecnun sanki Leyla’nın yüzüne mi hayrandı. Sorsan belki tarif dahi edemezdi, bilmezdi. Mecnun eti kemiği sevmedi. Hakk’a açılan bir kapı idi Leyla Mecnun’a, Mecnun Hakk’ın kapısını sezdi. Kapının ardındaki yolu sevdi. Sorsan Leyla’dan, belki kaşı ne biçimdir, gözü ne renktir bilmezdi. Mecnun Leyla’nın nezdinde, Hak bağından bir gülü sevdi.

* * *

Alemlere Rahmet…

Nasıl ki Peygamber (s.a.v.) efendimiz hürmetine yaratıldı alemler. Mü’mini, kafiri, münafığı, insanı, hayvanı, otu, çöpü herkes bundan sebepleniyor. Bir hayır inerse eğer, bilsin veya bilmesin, iyisi veya kötüsü, bundan istisnasız herkes yararlanır.
Peki bu nasıl bir yararlanma olur?
Belki herkes kendi ihtiyacına ve meyline göre, kabınca, nasibince faydalanır. Mesela bu hayır kimine hidayet olarak isabet eder, kiminin hidayeti artar, kimi dünyalık bir makam elde eder, kimi şifa bulur. Bir yağmur yağar, bir güneş doğar, bitkiler rızıklanır, hayvanlar bu bitkilerle rızıklanır. Bir döngüdür ki her şey sanki birbiri etrafında sema eder, birbirini kovalar, tamamlar. Velhasıl Cenâb-ı Hak Azze ve Celle’nin nihayetsiz rahmeti işler, herkes ve her şey buradan hissedar olur, bilse de bilmese de.

* * *

İyileşirler efendim seninle
İyi olduklarını zannedenler bile
Baş olmaktan iyidir vallahi
Can vermek ayak izinde
Sultan Rasûlullah (s.a.v.)

* * *

Sünnete İttiba…

Peygamber (s.a.v.) efendimiz, beşer boyutunda bütün hayırların, bütün güzelliklerin kendisinde toplandığı yegâne insan, emsali olmayan bir beşer. Hazreti Ebu Bekir, iki cihanda bahtiyarlık buldu O’na (s.a.v.) tabi olmakla. Ebû Cehil iki cihanda bahtsızlığa gömüldü O’nu (s.a.v.) inkarla.
Hak ile batılın ayrıcısı, herkesin bakınca kendisini görüp bulduğu hakikat aynasıdır sevgili Peygamberimiz (s.a.v.). Her sünnetinde yakınlık celbeden bir nazar var. Sünnet-i seniyyesine samimiyetle tutunan O’na (s.a.v.) yol bulur, görür gibi olur, O’nun gibi olur. Bu sebeple Allah dostlarının sözleri, hal ve hareketleri birbirine benzer, zira Sünnet’in nuruyla bezenmiş, Sünnet-i Seniyye libasına bürünmüş ve görüldüklerinde Peygamber (s.a.v.) efendimizi hatıra getiren bir hale sahip olmuşlardır.
İnsan nefsini tatmin ederek günah da doldurur kefesine, Sünnet’e tabi olarak sevap da. Bugün bütün sıkıntıların temelinde İslam’ı yaşamamak ya da yaşıyor zannetmek var. Derler ya: ’Dininizi iyi öğrenmezseniz yaşadığınızı din zannedersiniz’, ne hakikatli söz.
Hiçbir cemaatin usulü değil, hiçbir örgütün eylemi değil, din hazreti Rasûlullah’tır (s.a.v.). Sünnet, hadis kabûl etmeyip Peygamber (s.a.v.) efendimizi aradan çıkararak din-i İslam’ın aslını bozmaya çalışan Yahudi uşaklarının çabaları bunun içindir. Çünkü bu dinin can damarı bu meseledir. Varsın ümmet, Yahudi, Hıristiyan olmasın, ama Müslüman da kalmasın çabasıdır bu çaba.
İslam dini O’na (s.a.v) gönderildi, kim daha iyi bile bilir ki. Peygamber (s.a.v.) efendimizin hadisleri Kur’ân’ın tefsiri, sünnetleri tatbikidir. Kim bunu kabul edip uyar, uydurursa o hak üzeredir, kim zıddını yaparsa allameyi cihan olsa batıl üzeredir. Din; dirliktir, düzendir. Bireysel ve toplumsal düzeni din sağlar, dinin yapı taşı da Rasûlullah (s.a.v.) efendimizdir. Ümmetin Peygamber (s.a.v.) efendimize uymaktan başka kurtuluş yolu yoktur.
Ne kadar yozlaşmış bir nesiliz. İslam’ın adı var, üstümüzde şanı nişanı yok. İmanın tadı dilimizde, kalbimizde, amelimizde emaresi hani nerede. Nereden nereye diyor insan kendi kendine. Dünyaya nam salan bir İslam medeniyetinden, kimliğindeki ’dini İslam’ ibaresinden başka Müslümanlığına delalet eden bir şeyi olmayan, Doğu Batı karması bir medeniyete. Necip Fazıl’ın dediği gibi:
Bize bir nazar oldu
Cumamız pazar oldu
Bize ne olduysa
Azar azar oldu
* * *

Bilmek neydi
Bilmek Sahâbe-i Kiram Efendilerimizin (r.anhüm): ’En doğrusunu Allah (c.c.) ve Rasûlü (s.a.v.) bilir.’ demeleriydi.
Haddini bilmek buydu
Hakikati bilmek buydu
Kim Allah (c.c.) ve Rasûlü (s.a.v.)’den daha iyi bilebilirdi ki?

* * *

Hakikat o ki Peygamber (s.a.v.) Efendimiz aşkın ete kemiğe bürünmüş halidir.

Gözümün Nuru…

Gözümün nuru
Sana bakmadığım zamanlar gördüklerim resim
Siyah, beyaz ve mat renklerle boyanmışlar
Birbirine girmiş, neyin ne olduğu belirsiz manzaralar
Bazen hepsi aynı, tıpkı bir örnek
Varmış, yokmuş
Azmış, çokmuş, ne fark eder
Ha var, ha yok her görülen
Neredesin gözümün nuru
Sensiz gözümün önünü göremem
Kendimi göremem
Sen benim aynamsın
Sensiz gelişigüzel, darmadağınım
’İşte şuramda’ denen yerde
Taştan ağır yokluğun yer tutmuş
Nefes aldırmıyor, yerimden kaldırmıyor
Boğazımda kördüğüm
Yutkunamayışım
Gülemeyişim, ağlayamayışımsın
Kimselere anlatamayışımsın
Sıratın tam ortasısın
Canımın cenneti
Bak bana
Bak ki gül kurusun
Bülbül sussun
Ey aşkın ayağı
Yürü üstüme
Yürü ki yollar içinde kayboldum
Gel artık gitmemesiye
Gel, gel ki hasret son bulsun
Bu gece şeb i arus olsun
Kalplerimiz kavuşsun, bir olsun
Ey sevgili

* * *

Ey Yar!…

Gittiğim her yere götürsem seni
Geldiğim her yerden getirsem
Herkese anlatsam seni uzun uzun
Kimse anlamasa yalnız dinlese
Dağlara, taşlara yıldızlara yollara
Avaz avaz haykırsam adını kainata
İçtiğim suyum, ekmeğim aşım
Aldığım nefes, attığım her adım
Sen olsan ey yar, sen olsan
Sende dağılsam, sende toplansam
Bütün kirlerimden sende yıkansam
Dünyadan öte, ahiretten beri bir yerde
Hiç kaybetmemek üzere izini bulsam
Sürsem yüzüme gözüme şükürler etsem
Dursun işte o zaman dünya, kalbim dönsün
Her semada yeni bir güneş sönsün
Sen doğ üstüme ey güneşten sıcak yar
Sen yağ üstüme ey yağmurdan cömert yar
Hem yak zerrelerimi, hem söndür
Ateş ile su cem olsun gün bu gündür
Gel ey yar, sen gelirsen yaslar bayram olur
Sen gelirsen düşmanlar barışır dost olur
Sen gelirsen senden gayri bir şey kalmaz
Sen gelirsen her şey sen olur, haydi gel
Gel artık bitsin bu bekleyişler
Terk-i diyar eylesin Leylalar, Şirinler
Leyla’dan şirinsin gönlüme, Aslı’dan gerçeksin
Mecnun’dan beterim ne olur bekletme gel
Sen gelirsen senden gayri bir şey kalmaz
Sen gelirsen her şey sen olur gel