BEYAZ (DEVRAN)

Düşüncelerimin ağırlığı
Göz kapaklarıma binmiş
Uyku öncesi gibi bir halde
Yarı açık yarı kapalı gözlerim
Gülüyorum
Ya da gülmeye çalışıyorum.

Gözlerim ele veriyor beni
Gammaz gözlerim
Bir zamanlar içi gülerdi gözlerim
Şimdi hüzün akıyor gözlerimden gülerken

Yüzümde çizgiler
Yorgunluklarımdan kalan izler
Anıları kaydeden hatıra defteri gibi
Çizgilerde yaşananlardan kalan hatıralar

Tersine çevirdim gözyaşlarımı
Yaşlandıkça insan büyüyor mu ne
Dışıma akarken önceleri yaşlarım
İçime boşalıyor şimdilerde

Dönsün artık ya Rabbi ne olur bu devran
Herkes bulacağını bulsun
Sevgi dağıtan ellere taş atanlar
O taşlarla vurulsun
Geceler sabaha dönsün artık
Güneş açsın karlı dağlara gün vursun
Kavgalar bitsin artık
Savaşlar bir son bulsun
Barış olsun, sevgi olsun
Bütün renkler toplansın da
Beyazın içinde kaybolsun