Tatilin bir dinlenme olarak algılanması hepimizin ortak kabulüdür. Ancak dinlenmenin ne olduğu veya nasıl olması gerektiği konusunda bireysel birtakım farklılıklar söz konusudur. Bu konuda bireylerin bilgi ve kültür düzeylerinin çeşitliliği belirleyici rol oynar. Buna göre insanların tatili ele alış biçimleri, tatile bakış açıları değişiklik arz edebilir. En iyi dinlenme okul ve çalışma ortamının dışında bir şeyler öğrenilerek yapılan dinlenmedir. Hayatımızın hiçbir diliminde kendimizi “öğrenme” den, “bilgi” den bağımsız saymamız, ayrı görmemiz düşünülemez. Elbette tatil dönemleri de bunun dışında değildir. Dinlenirken de öğrenme ihtiyacımızı canlı tutmak gerekir. Çünkü zihnin de, bedenin olduğu gibi dinlenmeye ihtiyacı vardır.

Tatil olarak düşündüğümüz yılın belli dönemlerini verimli bir şekilde geçirmek bütün yaş grupları için önemlidir; ancak okul çağındaki çocuklar için bunun hayati öneme sahip olduğunu söylemek, büyük bir iddia olmasa gerek.

Milyonlarca çocuğumuz her yıl üç aya yaklaşan bir tatil dönemini geçirmektedir. Tatilin yılın dörtte birlik bir kısmını içine aldığını düşünürsek, bunun ehemmiyeti bir kez daha ortaya çıkmış olur. Bir daha ele geçirilmeyecek bu çok değerli zamanlar, eğlence esprisi içinde okuma ve öğrenmeyle değerlendirilebilir.

Bu değerlendirmenin önündeki en büyük engel, her tür bilginin okulda öğrenildiği ile ilgili kolaycı düşüncedir. Böyle düşünmekle, bir anlamda öğrenme ve öğretme sorumluluğundan kendimizi kurtulmuş sayabiliriz; fakat bu sorumluluğu yalnızca okula devretmekle aileler bu sorumluluktan kendilerini kurtaramazlar. Zamanı okumakla değerlendirmek yalnızca okulun değil; aynı zamanda kişilerin de görevi olmalıdır. Öğrenme, hayat boyu devam eden bir süreç olduğuna göre eğitim okulla sınırlandırılmamalıdır. Hayatın her aşaması öğrenmeye ve kendimizi geliştirmeye uygundur. Eğlenirken ve dinlenirken de birçok şey öğrenebiliriz.

Örgün eğitim sistemimizde tatili projelendiren bir anlayışın benimsendiği söylenemez. Bu konuda daha çok eğitimcilerin bireysel önerileri olduğunu görüyoruz. “Okumak” eyleminin daha çok kişinin kendi sorumluluğunda olduğu düşünülürse, bu konuda kişisel olarak alınacak tedbirlerden ve tercihlerden söz edilebilir.

Genelde tüm kişilerin, özelde de çocuklarımızın tatil zamanlarını değerlendirmek için birçok öneride bulunulabilir, birçok etkinlik tertip edilebilir. Bunların hepsi de çocuk için fayda temin edecektir; ancak çocuğun hayatında olmazsa olmaz olarak nitelendirilebilecek en önemli faaliyet kitap okumaktır. Kitap okumanın yerini tutacak, ondan daha önemli ve faydalı olduğu söylenebilecek başka bir etkinlik yoktur. Gezerek ve yaparak öğrenme muhteviyatına sahip etkinliklerin bile “okumak” eyleminin yerini tuttuğunu söylemek doğru olmaz. Bunun böyle düşünülmesinde elbette ki okumak eyleminden elde edilen kazanımlar etkili olmaktadır. Kitap okumanın çok yönlü faydaları olduğu muhakkaktır. Çocuğun okuduğunu anlama yeteneğini geliştirerek hayal dünyasını zenginleştirir. Ufkunu açarak olaylar ve durumlar karşısındaki bakış açısını geniş tutar.

Kitap okumak ne kadar önemliyse, okunacak kitapların seçimi de bir o kadar önemlidir. Okumak için seçimi yapılacak kitaplar ve yayınlar; ihtiyaç, yaş, seviye gibi bazı unsurların ışığında belirlenmelidir. Ayrıca kitapların muhteva bakımından ne getirip ne götüreceği iyi düşünülmelidir. Elbette seçim konusunda eğitim uzmanlarının görüşleri çok önemlidir. Bununla beraber iyi bir kitap okuyucusu olan anne babaların da, çocuklarına yeterince faydalı olabileceğini kabul etmek gerekir.
Bir diğer önemli husus da kitap okuma işini çocuk için mümkün olduğunca cazip hatta eğlenceli hale getirmektir. Bunda da görev anne babalara ve eğitimcilere düşmektedir.

Tatil, göz açıp kapayıncaya kadar geçer. Amaç, tatili nasıl olursa olsun geçirmek değil; verimli ve faydalı bir şekilde değerlendirebilmek olmalıdır. Önemli olan budur. Unutulmamalıdır ki, dinlenmenin en yararlısı, yorucu olmayan oyun ve eğlencenin yanı sıra ufkumuzu açan, gönlümüze ışık tutan, kitapları okumaktır.