أَذْهِبِ الْبَاْسَ رَبَّ النَّاسِ، وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِى، لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا.
’Bu hastalığı gider, ey insanların Rabbi! Şifâ ver zira Şâfî olan Sen’sin. Sen’in vereceğin şifâdan başka şifâ yoktur. Öyle bir şifâ ver ki hiç bir hastalık bırakmasın."

Âişe (r.anha)’dan rivayetle, şöyle demiştir:
’Bizden bir insan hastalandığı vakit Rasûlullah (s.a.v.) ona sağ eli ile mesh eder; sonra: ’Bu hastalığı gider, ey insanların Rabbi! Şifâ ver zira Şâfî olan Sen’sin. Sen’in vereceğin şifâdan başka şifâ yoktur. Öyle bir şifâ ver ki hiç bir hastalık bırakmasın.’ derdi.
Rasûlullah (s.a.v.) hastalanıp ağırlaştığı vakit ben de onun (bize) yaptığı gibi yapmak için elini tuttum. Hemen elini elimden çekti, sonra: ’Allah’ım beni affet! Beni Refîk-i A’lâ ile beraber kıl’ dedi. (Âişe devamla) dedi ki; Ben onu kontrol etmek için gittiğimde baktım ki O, (dünyadan) gitmiş!.. ’
(Müslim, Selâm)