DERVİŞ İSMAİL ALAN(1922–2010)

Cenâb-ı Hakk’a itaat ve ibadetle geçen 88 yıllık bir ömür… Bir vakıf insanı, mescit bülbülü ve gece kuşu. ’Siz onları benizleri sararmış, gözleri uykulu görürsünüz’ diye tarif edilen zikir ehlindendi.
Dervişlik, kendisine babadan kalma bir lakap değil, genç yaşta tanıştığı tasavvuf yolundaki sadakatinden ve hizmetinden dolayı büyüklerinin kendisine layık gördüğü bir vasfıdır. Ömrünün sonuna kadar da bu vasfa layık bir hayat yaşamıştır.
Küçük yaşta tanıyıp dâhil olduğu Kâdirî yoluna ömrünün sonuna kadar hizmet etmiştir. Osmaniyeli Necati Efendi (k.s.), Hamalı Seyyid Murtaza Efendi (k.s.) ve Abdullah Faruki el-Müceddidî (k.s.) Hazretlerinin ardından Muzaffer Yalçın Hocaefendi’ye intisâbıyla ömrünü Kâdirîlik yolunda itmam etmiştir.
Merhum Üstadımız Abdullah Farukî (k.s.) Hazretlerini çok severdi. Onun ahlakını ahlak edinir, ilim ve maneviyat dolu sohbetlerinin gönlüne verdiği coşkuyla: ’Üstadımız çok kuvvetli, ilmine de maşallah!’ derdi. Dostlarına: ’Bu yollara sahip çıkın, çalışın, gece namazlarını kılın, gece namazı kılmayan derviş olamaz.’ derdi.
Derviş İsmail Amcamız, Allah (c.c.) ve Rasûlullah (s.a.v) aşığı bir insandı. Abdulkadir Geylanî (k.s) Hazretlerine karşı da hususi bir sevgisi vardı. ’Pîrim, Geylanî’m beni bırakmaz, her zaman sahip çıkar.’ derdi. Hz. Pîr (k.s.) ile ilgili gördüğü sayısız rüyalarını anlatırdı.
Askerliğini yaptıktan sonra gece namazlarını istisnalar (hastalık v.s.) hariç hiç bırakmadı. Kur’ân-ı Kerim okumayı geç yaşta öğrenebilen Derviş İsmail Amca, vefatına kadar teheccüd için kalktığı her gece Yasin-i Şerif okumayı hiç ihmal etmedi. Pazartesi ve Perşembe günleri orucunu devamlı tutardı. Hac ve Umre ziyaretlerinde bile o sıcaklarda orucunu tutmaya devam etmiştir.
Yahşihan, sarık sünnetini onunla tanıdı. Her vakit sarığını takardı. Üstadı Abdullah Fârukî el-Müceddidî hazretlerinin irşadı bereketiyle Sünnet-i Seniyye’ye bağlılığı tamdı.
Farukiye Vakfı’nın kurucularından olan Rahmetli İsmail Amcamız çok cömertti. Yaptırdığı iki katlı bir binayı vakfın taşınılmazları arasına katmış olup Yahşihan’da yaptırdığı 500 kişilik çifte minareli cami de görülmeye değer bir vakıf eseridir. Çıkardığı çeşmeler, köprü, okul arsası, yardımda bulunduğu sağlık ocağı, camii, Kur’ân kursu vb. hayrâtı insanlara hizmet vermeye devam etmektedir.
Vefatından birkaç gün önce, sabah namazı çıkışı arkadaşının elinden tutarak: ’Ben öleceğim ve buralar, araç ve insanlardan geçilmeyecek.’ demiştir. Bir başka arkadaşına da: ’Bu, benim camideki son namazım, artık ben camiye gelemem.’ demiş, kısa süre sonra rahatsızlanmış ve gerçekten de bu, camideki son namazı olmuştur.
6 Ocak Çarşamba günü rahatsızlanıp hastahaneye kaldırıldıktan sonra bir gün yoğun bakımda kalmıştır. Kendisine hizmet eden hemşireye başını örtmesini ve Allah’a itaat etmesini tavsiye buyurmuştur. Çocuklarının hepsi ile görüşerek helalleşmiş, vefatından 1 saat önce de Muhterem Büyüğümüz Muzaffer Yalçın Hocaefendi ile görüşüp helallik ve dua istemiş, 7 Ocak Perşembe günü öğleden sonra da Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur.
Hz. Ömer (r.a) söylediği ’Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalışın’ sözüne güzel bir örnekti Rahmetli İsmail ALAN Amcamız.
Cenazesi Cuma namazına müteakip, Muhterem Üstadımız Muzaffer Yalçın Hocaefendi tarafından namazı kıldırılarak Yahşihan Mezarlığı’na defnedilmiştir. Cenazeden sonra, cami derneği başkanından caminin cumalar, bayramlar ve cenaze namazları için yeterli olmadığını söyleyip büyütme ve genişletmelerini talep ettiğimizde: ’Derviş gibisi yüz senede bir gelir. O da vefat etti. Bir yüz sene için camii genişletilmez.’ diyerek, dernek başkanı; İsmail ALAN Amcamızın ne denli hayırhâh bir gönül insanı olduğunu özetlemiştir.
Cenâb-ı Hakk’tan kendisine rahmet, acılı ailesine de sabr-ı cemil ihsan etmesini dileriz.