َللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كُلُّهُ ، وَلَكَ الْمُلْكُ كُلُّهُ ،وَبِيَدِكَ الْخَيْرُ كُلُّهُ ،وَإِلَيْكَ يَرْجِعُ الأَمْرُ كُلُّهُ ، عَلاَنِيَتُهُ وَسِرُّهُ ، لَكَ الْحَمْدُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ، اغْفِرْ لِي مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِي ، وَاعْصِمْنِي فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي ، وَارْزُقْنِي أَعْمَالاً زَاكِيَةً تَرْضَى بِهَا عَنِّي ، وَتُبْ عَلَيَّ.Enes b. Malik (r.a.)’den rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Ubey b. Ka’b ; “Muhakkak mescide gireceğim, namaz kılacağım ve hiç kimsenin hamdetmediği hamdler ile Allah’a hamd edeceğim” dedi. Namaz kılıp da Allah’a hamd ve senada bulunmak için oturduğunda, birden (baktı ki) arkasından yüksek bir ses şöyle diyor;“Allah’ım, bütün hamdler Sanadır. Bütün mülk Sen’indir. Bütün hayır Sen’in elindedir. Gizlisi ve açığı bütün işler Sana döner. Hamd Sana mahsustur. Şüphesiz Sen her şeye kadirsin. Geçmiş günahlarımı bağışla. Ömrümün geri kalan kısmında da beni (günahlardan) muhafaza eyle. Onunla benden razı olacağın güzel amellerle beni rızıklandır ve tevbemi kabul eyle.”Bunu (işitir işitmez) hemen Rasûlullah (s.a.v.)’e gelip olanları anlattı. (Rasûlullah): “Bu Cebrail (a.s.)’dır, (Rabbine nasıl hamd edeceğini sana öğretmek için geldi)” buyurdu.(Terğîb ve Terhîb, 2365)