Meşhur Kadı Şüreyh’e bir gün delikanlının biri gelerek, kendisiyle özel olarak görüşmek istediğini söyledi. Kadı Şüreyh bu delikanlının isteğini kırmadı ve onunla görüşmeyi kabul etti. O genç, evlenmek istediğini; fakat evleneceği kadının tahsil görmüş ve şehirli olmasını arzu ettiğini söyledi. Fakat yine de bu konuda tavsiyelerde bulunmasını istedi. Bunun üzerine Kadı Şüreyh, eş seçiminin önemli olduğunu, eş tercihinde bulunurken Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in bu konudaki tavsiyesinin ’dindar olanının tercih edilmesi? şeklinde olduğunu söyledi. Ayrıca seçilen eşin, aile yapısının ve aileden gördüğü İslâm terbiyesinin de önemini belirterek, kendi başından geçen evliliği şöyle anlattı:

’Henüz gençtim ve evlenme vaktim de gelmişti. Bir gün Benî Mahzun Kabilesi’nin çadırlarının önünden geçerken orada bir kız gördüm. Onu beğendim ve ona talip oldum. Kızın babası, hakkımda kısa bir araştırma yaparak, benimle alâkalı malûmatı edindikten sonra hemen razı oldu ve;

’Bu hayırlı işi uzatmaya hiç gerek yok, bir an önce gerekli muameleyi bitirelim!’ dedi. Çok kısa bir zaman içinde nikâh, düğün derken evlilik hayatına böylece girmiş oldum; fakat çok geçmeden beni bir pişmanlık aldı. Çünkü ’aldığım bir köylü kızı; üstelik tahsil de görmemiş. Acaba ben bununla huzurlu bir şekilde geçinebilir miyim?’ diye düşünüyor ve verdiğim böyle bir karardan dolayı da bazı tereddütler taşıyordum. Bende böyle düşünceler hâsıl olduktan kısa bir süre sonra bir gün eşim bana şu sözleri söyledi:

’Efendi! Sen âli ve şöhret sahibi bir kimse imişsin. Ben ise yaylalarda gezen, şehir hayatından pek anlamayan bir köylü kızıyım. Aslında sen kendi hayatına daha uygun bir evlilik yapabilir, ben de kendime göre bir hayat kurabilirdim. Lâkin takdir-i ilâhî böyle imiş. Kader bizim yolumuzu birleştirdi. Mevla Teâlâ Hazretleri, benim gibi tahsili olmayan bir köylü kızını, senin gibi şöhretli bir âlime nasip etti. Durum böyle olunca, şimdi sen bana benden istediklerini ve benim bilmediğim tarafları anlat ki, ben onlara dikkat edeyim de seni üzmeyeyim. Mesela senin evine benim sülalemden kimler gelebilir? Senin akrabalarından kimleri misafirliğe alayım!’ dedi.

Tabii ben eşimden kendisinden hiç beklemediğim bir olgunlukla söylediği bu sözleri duyunca çok şaşırdım ve bu anlayışı karşısında onun hakkında düşündüklerimden dolayı pişman oldum. Onun bu sözleri üzerine ona dedim ki:

’Ey Hatun! Sen bana öyle şeyler söylüyorsun ki, şayet bu dediklerini hakkıyla yapabilirsen beni bahtiyar edersin.’ Daha sonra evime kimlerin gelmesini arzu ettiğimi ve hangi şahısların gelmemesi gerektiğini, ondan beklentilerimin neler olduğunu uygun bir biçimde anlattım. Bir zaman sonra fetva dairesinden eve döndüğümde evimizde bir misafir hanım vardı. Son derece mütesettire olan bu hanım misafirin kim olduğunu sorduğumda eşim, annesi olduğunu söyledi. Kayınvalide olduğunu öğrenince ona karşı elimden gelen saygı ve hürmeti esirgemedim. En iyi şekilde ağırlamaya gayret gösterdim. Sohbet esnasında bir ara kayınvalide bana;

’Oğlum, hanımından bir şikâyetin var mı, ondan memnun musun?’ diye sordu. Ben;
’Allah sizden razı olsun, kızınızdan çok memnunum. Bu zamana kadar kendisinden hiçbir şikâyetim olmadı’ diyerek memnuniyetimi izhar ettim. Bunun üzerine kayınvalide şunları söyledi:

’Oğlum! Kızımdan tabii ki memnun olacaksın. Çünkü biz onu cennette büyüttük. Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz, Müslüman’ın evinin cennet olduğunu haber vermedi mi? İşte bizim evimiz de Rasûlullah’ın bildirdiği gibi bir cennetti. Kızımıza Kur’an ahlâkından başka bir şey öğretmedik. Fakat sana tavsiyem şudur ki, evin idaresinde otoriteni eksik etme! Çünkü kadınlar; ona olan sevgini yüzüne söylediğinde ve hayırlı bir evlat dünyaya getirdiklerinde bu hassasiyeti gözetemeyebilirler.’