Sevgili Peygamber Efendimiz (s.a.s.) çocukları çok severdi. Torunları olan Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin (r.anhümâ) Efendilerimizi omuzlarına alır gezdirdi. Onların üzülmelerine dayanamazdı.
Günlerden bir gün Peygamber Efendimiz (s.a.s.) torunu Hz. Hasan’ı (r.a.) öpüp kokladığı bir anda içeri bir adam girdi. Adam, Peygamber Efendimizin (s.a.s) çocuklarla oynamasını yadırgadı. Peygamberimiz’e:
? Ey Allah’ın elçisi, benim on çocuğum var; fakat hiç biri ile böyle oynamadım, onları öpmedim!? diye şaşkınlığını bildirdi.
Peygamberimiz (s.a.s.) adama:
? Allah (c.c.) senin kalbinden merhameti söküp almışsa ben ne yapabilirim. Merhamet etmeyene merhamet edilmez, buyurdu.
Sevgili Peygamberimiz; ’çocuktur, anlamaz’ düşüncesi ile çocukların aldatılmasından hoşlanmazdı.
Peygamber Efendimiz (s.a.s.) bir eve misafir gitti, o sırada ev sahibi kadın sokakta oynayan çocuğuna
? Oğlum gel sana bir şey vereyim, diye seslendi. Sevgili Peygamber Efendimiz (s.a.s):
? Ona ne vereceksin? diye kadına sordu. Kadın:
? Ona hurma vermeyi düşündüm, diye cevapladı. Bunun üzerin Peygamber Efendimiz (s.a.s.):
? Şunu bil ki; çocuğu çağırıp da ona bir şey vermeseydin, sana bir yalan günahı yazılırdı, dedi.
Peygamber Efendimiz (s.a.s.): ’Bir babanın evladına bırakacağı en güzel hediye edeptir. Çocuklarınıza ikram edin ve terbiyelerini güzel yapın.? buyurmuş ve kendileri, çocuklarına gereken önem ve terbiyeyi en güzel bir usulle vermiştir.