Acizim geldim kapına biçare, gördüm!
Hakkın nuru tecelli etmiş nur cemaline
Takatim kalmadı, haya ettim, bakamadım gül yüzüne
Hakkın nuruna mahzar, güzeller güzeli Efendim
Cana can hasta ruhlara şifa olan Efendim

Hakkın aşkından kapandı secdeye
Yaşlar, ah yaşlar sicim sicim indi feryâd-u figan ile
Yalvarmıştı Rabbine; Yâ Rabbi bu kulun ne kadar da çok seviyor seni
Sever misin, sever misin beni, o güzel Habîbin hürmetine

Söylemişti bunu, yüreğinden kopan aşk ile
Alemleri yaratan Yüce Rabbine
Almıştı ama elinden mal can ne vâr ise
Misali, misali Eyyûb’e benzeyen güzel Efendim
cana can ruhuma şifa olan Efendim

Hak, Zekeriyya (a.s.)’ı nebi seçmişti
Kur’ân-ı Mübîn’inde, O sâlihlerdendi diyerek tasdik etti
Testereyle kesilirken âh demekten bile men etti
Cennet elbisesi giymeye mahzar Efendim
Cana can hasta ruhlara şifa olan Efendim

Yaratan seni kulların arasından çekti aldı
Tevhit nurlarını o güzel gönlüne saçtı
Veysî olarak; o güzel dostlarının arasına kattı
Hakkın muradı olan güzel Efendim
Canım sana bir değil bin defa kurban Efendim

Doldu yüreğine hakkın ateşi
Sahibinden başka yoktur ki çaresi
Mevlâm dert vermiş ama, ama derman olmuş yine kendisi
Hakkın sevdası gönlünde, buram buram kokan güzel Efendim
Allah’ın Habîbi’ne Evlad-ı Kirâm olan Efendim
Vallahi sana bir değil bin defa canım kurban Efendim