İrşad Sohbetleri..


Allah Yolunun Sermayesi İhlâs ve Allah’a Dost Olmak

Allah yolunun sermayesi ihlâstır. Her ne zaman ki ihlâs, kulu terk ederse, o insan için Cenâb-ı Hakk’a kavuşma yolları kapanır. Ondan sonrası ise, devamlı olarak, güneş ışıklarının geçmediği bu lutlarla kapalı gökyüzü gibidir.

İçinde yaşadığı dünya âleminde, oradan oraya koşuşturur; ama Yaratan’a kavuşturan bir ışığı da yoktur. İhlâsın varlığının alameti, o nuru kullarının kalplerine taksim eden Hz. Allah’ın yakınlığını sadırlarda yaşamaktır.

Allah Azîmuşşân’ın, Zâtı’nın sevgi ve yakınlığını gönlüne bırakacağı kullardan murat ettiği, Zâtı’ndan gayrisinden beri olmaktır. Cenâb-ı Hakk, bu yakınlık nimetinin lezzetini sadırlara yine bu nimetin hamileri kıldığı dostları vesilesiyle açar. Çünkü kalpler-sadırlar, Allah’ın Zâtı’ndan gayrisinden sıyrılıp da bu nimetin lütfedileceği vasıflara haiz olmazsa yakınlık nimetinin kokusunu dahi alamazlar. Cenâb-ı Hakk ise bütün kalpleri en güzel bilendir. Gizli ve aşikâr her şeyden haberdar olandır. Kulunun hata ve kusurlarına rağmen rahmetiyle kuluna Zâtı’nı hatırlatan yine O’dur. Cenâb-ı Hakk, Kur’ân-ı Mübin’inde buyuruyor ki:

وَاِذَا سَاَلَكَ عِبَاد۪ي عَنّ۪ي فَاِنّ۪ي قَر۪يبٌۜ. اُج۪يبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ اِذَا دَعَانِۙ

فَلْيَسْتَج۪يبُوا ل۪ي وَلْيُؤْمِنُوا ب۪ي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ

“Kullarım, beni senden sorarlarsa, (bilsinler ki), gerçekten ben (onlara çok) yakınım. Bana dua edince, dua edenin duasına cevap veririm. O hâlde, doğru yolu bulmaları için benim davetime uysunlar, bana iman etsinler.”
Vallahi Cenâb-ı Hakk işitendir. Vallahi Cenâb-ı Hakk dualardan haberdar olandır. Onca masiva ve isyanımıza rağmen rahmet kapılarını yüzümüze kapamayan erhamerrâhimîn olan Hz. Allah’tır.
* * *
Allah’a Dost Olmak!

Allah dostunu dost yapan, dostluğun gereği üzere yaşamasıdır. Bizi de dostlarla beraber kılacak olan, onların yaşantısına talip olmaktır, onların ahlâklarına talip olmaktır. Bir sohbetinde Mübarek Efendim Abdullah Farukî hazretleri şöyle diyor:
“Namazlara dikkat etmez isen, haramlarla helalleri birbirine karıştırır isen, sana verilen vazifeleri yerine getirmez, Allah’ın zikrine gayret etmez isen, sünnet-i seniyyelere dikkat etmez, gece namazına, işrak namazına, bunlara dikkat etmez isen, evrad-ezkara dikkat etmez isen, günlük yapmış olduğun derslerine dikkat etmez isen, ben ne yapayım?”

Namazı dosdoğru kılacağız. Salih amelleri işleyecek ilmi alışacağız. Bolca Allah’ın zikriyle iştigal edeceğiz. Güzel ahlâk sahibi olacağız. Haramlardan kaçınacağız. Bidat olan yanlış ahlâklardan uzak duracağız. Rabbime ve onun Habibi’ne kemâlât üzere teslim olacağız inşallah; ki, kul olalım kardeşlerim.

Kulluktan razı ve hoşnut olacak olan Hazret-i Allah’tır. Gizli ve aşikar bizim bütün hallerimizden haberdar olan Hazret-i Allah’tır. Allah dostunun hatırlatmaya çalıştığı husus ise, kalplerde unutulan Yaratan’ı, onun zikriyle hatırlatmaktır. Dostu, bununla hatırlarsanız güzeldir. Bir defasında bir mecliste Peygamber Efendimiz’in ismini, doğrudan söyleyerek ilâhiler söyledik de Mübarek Efendim buyurdu ki: “Oğlum! Cenâb-ı Rasulullah Efendimiz, isminin Rabbim’in ismiyle beraber anılmasından hoşnut olur.”

Bu din ne size ne bana ne bir başkasına muhtaç değil. Hazret-i Allah dilerse nice güzel kullar gönderir de, onlarla bu dini ihya eder, onlar Rabbi’ni sever Rabbim de onları sever. Kim bu nimete talip olursa dünya ve âhiret saadet üzere olur. O yüzdendir ki, hiç kimse bulunduğu makam ve mevki sebebiyle kendisini ebedi kurtuluşa kavuşmuş olarak kabul etmesin. Ebedi kurtuluş ancak Rabbim’in katındadır. O verirse kurtuluş verir, o vermezse kimse veremez.

Allah dilerse dağdaki çobanı başa sultan eder. Konya’da yaşamış velilerden Ladikli Ahmed Hüdâyi Efendi’ye sormuşlar da, “bu yakınlığı nasıl kazandınız diye”; mübarek 26 yıl askerlikte kalmış. O dönem içerisinde dört gün üst üste aç kalmışlar. Dört gün yiyecek bir şey bulamamışlar. Allah bir yerden ellerine yavan bir ekmek nasip etmiş. O sırada karşısına aç bir tane de köpek gelmiş. Dört gündür aç olmasına rağmen o hayvana acımış, elindeki ekmekten bir lokma hayvana vermiş, bir de kendisi yemiş. Bir lokma ona veriyor, bölüyor, bir parça da kendisi yiyor. Dört günlük o açlığın arkasından. İşte o günden sonra “Allah bütün nimet kapılarını açtı elhamdülillah” diyor. Kurban olduğum Allah, her şeye kadir. Allah (c.c) bir yavan ekmekle bu nimeti açmış. Yeter ki hal ve hareketlerimizin maksadı Allah’ın rızasını kazanmak olsun. Rabbimiz güzel davranan kullarının gayretlerini asla zayi etmez.

Rabbim hem bizim hem de bütün kardeşlerimizin gönüllerini dostlarına kapalı kalıp da, bizleri sevginin hakikatinden mahrum olan kullardan eylemesin. Mübarek Efendim’in nazarı, himmeti bizim ve sizin, bütün kardeşlerimizin üzerine olsun inşallah. Allah razı olsun...