Gözlerimden akmaz oldu yaş
Kalbimde bin bir telaş
Kalp kesilmiş taş
Ölüm gözle kaş
Sen bizleri affeyle Allah’ım

Elimden birşey gelmez
Bu gönül Sen’siz dinmez
Masivâya sevgim bitmez
Bu halde sıkıntım gitmez
Sen bizleri affeyle Allah’ım

Hakikatte derdim yoktur
Dünyevi dertlerse bende çoktur
Bir tek olsun iyi amelim yoktur
Bu halde huzuruna gelmeye yüzüm yoktur
Sen bizleri affeyle Allah’ım

Kurtulmak isterim bu halden
Büyüklerim der ’geçmen lazım cân-u tenden’
Mahrum etme beni rahmetinden
Korkarız Sen’in celalinden
Sen bizleri affeyle Allah’ım

Dilim ansa da yüce ismini
Kalbim anmaz bu canı vereni
Göz görmez bunca lutf-u keremi
Sevdir bana Seni seveni
Sen bizleri affeyle Allah’ım

Candan geçmek ne de zor imiş
Sevmek dilde değil kalpte imiş
Bu dünya hepten yalan imiş
Sen bizleri affeyle Allah’ım

Büyüklerim der ’illa edep!’
Nedir, beni bundan alıkoyan sebep?
Şüphesiz zulmettim ben, kendime hep
Edep yâ Hû, edep!!!

Takılmam lazım dostların peşine
Çekmem lazım dost nasihatini sineme
Onların sözleri haktır, bilene
Yoksa döner dünyam tersine
Beni söz dinleyenlerden eyle Allah’ım.