Münafıklar her durumda, İslam ahlakını, müminlere kendini ispat etmek için yaşıyor gibi görünecektir. Gösteri? için ibadet edecektir; ama bu ibadeti geçerli olmayacaktır. Çünkü bir fiilin ibadet olabilmesi için, Allah rızası aranarak yapılmı? olması gerekir. Münafıklar ise, Allah’ın değil, insanların rızasını ararlar.

Münafıkların namaz kılmalarında, infakta bulunmalarında, verdikleri sözlerde, yaptıkları konu?malarda çevrelerinden takdir görme, itibar ve çıkar sa?lama ve kendilerini ispatlama çabası vardır. Halbuki gerçek Müslümanların böyle bir endi?esi yoktur. Çünkü onlar Allah katında hiçbir ?eyin gizli kalmadı?ını, ki?inin kendisi unutsa bile Allah’ın, insanların hesaba katmadıkları ?eyleri ahirette kar?ılarına çıkaraca?ını bilerek, sadece O’nun rızasını kazanmak için ya?arlar.

Allah (c.c), Kur’an’da insanların rızası için namaz kılanlardan ?öyle bahsetmektedir:’İ?te (?u) namaz kılanların vay haline ki onlar, namazlarında yanılgıdadırlar. Onlar gösteri? yapmaktadırlar.’(1)

Allah bu ayetler bize münafık karakterini tanıtırken, buna kar?ılık müminler, ’Müminler gerçekten felah bulmu?tur; Onlar namazlarında hû?û içinde olanlardır.’ (2) ayetlerinde bildirildi?i gibi, namazda içli bir ?ekilde Allah’a dönüp-yönelen ve Allah’a kar?ı ’saygı dolu korku’ duyan kimselerdir.

Münafıkların namaz kılarken gösteri? amacı ta?ıdıkları ba?ka bir ayette de ?öyle bildirilir: “...Namaza kalktıkları zaman, isteksizce kalkarlar. İnsanlara gösteri? yaparlar...”(3)

Münafıkların gösteri? için taklit ettikleri bir di?er ibadet de, infaktır. İnfak, Allah yolunda ve Allah rızası için yapılan her türlü harcama ve ba?ı? anlamına gelir. Müminler, mallarını Allah rızası için harcarlarken, münafıklar bunu insanların rızası için yaparlar. Allah (c.c), münafıklardan yapmı? oldukları infakların hiçbirisini de kabul etmeyece?ini ve bunun da sebebini söyle anlatmaktadır: “De ki: ’İsteyerek veya istemeyerek infak edin; sizden kesin olarak kabul edilmeyecektir. Çünkü siz bir fasıklar toplulu?u oldunuz.’ İnfak ettiklerinin kendilerinden kabulünü engelleyen ?ey, Allah’ı ve elçisini tanımamaları, namaza ancak isteksizce gelmeleri ve ho?larına gitmiyorken infak etmeleridir.” (4)

“Ve onlar, mallarını insanlara gösteri? olsun diye infak ederler, Allah’a ve ahiret gününe de inanmazlar. Şeytan, kime arkada? olursa, artık ne kötü bir arkada?tır o. Allah’a ve ahiret gününe inanarak Allah’ın kendilerine verdi?i rızıktan infak etselerdi, aleyhlerine mi olurdu? Allah, onları iyi bilendir.”(5)

Münafıkların, en büyük akılsızlı?ı, Allah’ı, yapmı? oldukları hal ve hareketlerden habersiz sanmalarıdır. Hesaplarını yalnızca müminler üzerine kurarlar. E?er müminleri ikna edebilirlerse, hiçbir sorun kalmayaca?ını, onları razı ederlerse hedeflerine ula?acaklarını sanırlar. Oysa Allah, münafıkların yapmakta olduklarını bilir. Hiçbir hareketleri, hiçbir dü?ünceleri Allah’tan gizli kalmaz. Akıllarından geçen her dü?ünceyi, kalplerinde hissettiklerini ve bilinçaltlarını Allah sarıp ku?atmı?tır.

Müminlerin aralarındaki birlik ve beraberlik bir binanın tu?laları gibi birbirlerine sadakatle ba?lıdırlar. Münafıklar ise, bunun tam tersi bir yapı gösterirler. Hepsinin ortak bir özelli?i, yani ikiyüzlülükleri vardır. Ayrıca birbirleriyle büyük bir çatı?ma ve ayrılık içindedirler. Çünkü müminler gibi tek bir hedefe, yani Allah’ın rızasını kazanmaya kilitlenmi? de?ildirler. Tam tersine hepsi çıkarlarının pe?indedir ve do?al olarak çıkarları da birbiriyle çatı?ır. Münafıklar, müminleri aldatabildiklerini dolayısıyla kendilerinin de çok akıllı olduklarını sanırlar.

Müminler gibi fedakarlık yapmadıkları, Allah’ın rızasını kazanacak bir hayat sürmedikleri için, kendilerince ’kârlı’ duruma geçtiklerini dü?ünürler. Oysa münafıklar en büyük akılsızlı?ı yapmaktadırlar. Kendilerine, dini ö?renme, Allah’ın rızasını ve cennetini kazanma fırsatı verilmi?ken, tüm bunları teperek dünya hayatının yararsız ve geçici süsüne göz dikmi?lerdir. Büyük bir kurtulu? yerine, küçük hesapları nedeniyle, büyük bir azabı yani cehennem azabını hak etmi?lerdir. Üstelik, dünyada da büyük bir azap çekecek, sürekli vicdan azabı, ku?ku, kuruntu içinde ya?ayacaklardır.

Kur’an’da, münafıkların kendilerini müminlerden akıllı sandıkları; ama gerçek akılsızların onların oldu?u da bildirilmektedir: “Ve (yine) kendilerine: ’İnsanların iman etti?i gibi siz de iman edin.’ denildi?inde: ’Dü?ük akıllıların iman etti?i gibi mi iman edelim?’ derler. Bilin ki, gerçekten asıl dü?ük-akıllılar kendileridir; ama bilmezler.” (6)

Münafıklar, ne kadar zeka oyunları yapıp gerçek yüzlerini gizleseler de, Allah’ın diledi?i bir zamanda müminler tarafından mutlaka tanınacaklardır. Çünkü bu, onların kaderidir. Münafıkların ortaya çıkması ve anla?ılması için, mutlaka zorluk anlarında kendilerini açıkça göstermelerine de gerek yoktur. Allah dilerse müminlere, onları tanıma, ikiyüzlülüklerini te?his etme yetene?i verir. Bu yetene?e sahip müminler kimi zaman belki tavrını de?i?tirir diye münafık karakterli bir ki?iye ho?görü gösterebilirler. Münafık bu sayede kendini gizleyebildi?ini sanmaktadır; ama bu büyük bir yanılgıdır. Samimiyetsizli?inde kararlı oldu?unu anladıklarında müminler de bu ikiyüzlü insanlardan yüz çevirirler.

’Yoksa kalplerinde hastalık bulunanlar, Allah’ın kinlerini hiç (ortaya) çıkarmayaca?ını mı sandılar? E?er biz dilersek, sana onları elbette gösteririz, böylelikle onları simalarından tanırsın. Andolsun, sen onları, sözlerin söyleni? tarzından da tanırsın. Allah, amellerinizi bilir. (7)

Münafıklar, gerçekte iman etmeyip, ama iman etmi? gibi gözükerek müminleri kandırmaya çalı?maları ve sürekli fitne çıkartmak için çaba sarf etmelerinin bir sonucu olarak; bu kimseler ahrette de ebedî bir azabı hak ederler. ’Gerçekten münafıklar, ate?in en alçak tabakasındadırlar. Onlara bir yardımcı bulamazsın.’(8) Münafıkların çekece?i bu azap, ancak yapmı? olduklarının kar?ılı?ıdır. Çünkü onlar, yalnızca Allah’a kulluk eden müminlere kar?ı dü?manlık beslemi?ler, yalan ve hile ile onları aldatmaya, onları yollarından döndürmeye çalı?mı?lardır. Onlara kar?ı inkarcılarla i?birli?i yapmı?, onlara türlü iftiralar atmı?, onlara kurulan tuzakların arkasında yer almı?lardır.

Allah’ın takdiriyle bu azap henüz dünyadayken ba?layacak ve ölümün ardından da cehennemde sonsuza dek sürecektir. Zaten dünyada da münafıklar için manevî bir azap vardır. Sürekli olarak büyük bir sıkıntı ve korku içinde ya?arlar. Müminlere kar?ı yaptıklarının ikiyüzlülük oldu?unu aslında kendileri de bilmektedirler. Bu nedenle sürekli vicdanî huzursuzluk duyarlar. Bu huzursuzluk hayatları boyunca devam eder. Bunun yanında fitne çıkardıktan önce de, sonra da, sürekli olarak korku duyarlar. İkiyüzlülükleri ortaya çıkmadan önce, müminlerin kendilerini fark etmesinden korkarlar.

Müminlerden ayrıldıktan sonra ise, sürekli Allah’ın yaptıkları dolayısıyla kendilerine bir kar?ılık verece?i korkusu içinde ya?arlar. Kur’an ahlakını ya?ayan insanların sayısının artması münafıkların korkusunu daha da artırır. Çünkü Allah’a iman eden insanların artmasıyla, ufak menfaatleri nedeniyle onlardan ayrıldı?ı için büyük bir pi?manlık duyacaklardır. Bu nedenle bazı münafıklar, İslam ahlakının yaygın olarak kabul gördü?ü dönemlerde, müminlerin yanına sokulmaya ve ’Biz de sizdendik.’ gibi sözler öne sürerek onların ba?arısından kendilerine pay çıkarmaya çalı?ırlar. Kur’an’da Peygamberimiz (s.a.v) döneminde bu olayların ya?andı?ı ve o dönemde münafıkların tavırları ?öyle anlatılmaktır:

Onlar sizi gözetleyip-duruyorlar. Size Allah’tan bir fetih (zafer ve ganimet) gelirse: ’Sizinle birlikte de?il miydik?’ derler; ama kafirlere bir pay dü?erse: ’Size üstünlük sa?lamadık mı, müminlerden size (gelecek tehlikeleri) önlemedik mi?’ derler. Allah, kıyamet günü aranızda hükmedecektir. Allah, kafirlere müminlerin aleyhinde kesinlikle yol vermez. (9)

Kaynakça
1. Ma’un Sûresi 107 / 4-6.
2. Müminûn Sûresi 23 / 1-2.
3. Nisâ Sûresi 4/ 142.
4. Tevbe Sûresi 9 / 53-54.
5. Nisâ Sûresi 4 / 38-39.
6. Bakara Sûresi 2/ 13.
7. Muhammed Sûresi 47 / 29-30.
8. Nisâ Sûresi 4 / 145.
9. Nisâ Sûresi 4 / 141.