Maksadın felâha ermekse bilesin kişi!
Terk-i dâim gerek cümle sûî işi.

Murâdın ermekse eğer Rabbine,
Kurban etmelisin cânı Hak Habîb’e,

İddiası cemâl olan dönesin şerden!
Temizlemeli kalbi her nevî kirden.

Her işinde olmalı Mevlâ maksadın,
İşte o demlerde rızâdır, senin hasadın.

Gönlüne yâren eyle Yüce Mevlâ’yı,
Sabır ile salıver sana gelen belayı.

İhlâs ile yalvar ki sen, ol Yüce Rabbına,
Herkes helak oldu muhlisler müstesna.

İhlâs mı? İhsandır kullara Hak’tan,
O nur meydana gelir, edeple aşktan.

Muhlis olmak çok zordur, bir rehber bulasın,
Terk edip itirazı, ona teslim olasın.

O ki (1) edep mektebidir, aşkın merkezi,
Hem de Rasûlullah’ın gerçek varisi.
Ölü kalplere şifâdır onun duası,
Nazarıyla vasıl eder nice kulları,

İşin özü belli başka söz gerekmez,
Hakkı birlemeden cemal görülmez.

Rabbini birle ey dost! Eyleme isyan,
Açılsın bâb-ı lütûf olsun sırlar ayan.

............................................
(1) Hz. Abdullah Farukî el-MÜCEDDİDÎ (Rahmetullahi Aleyh)