ben bir tohumdum topraga düşen
gönül hanemde sultanım sensin
ben bir derya idim ama suyu cekilen
suyuma can veren menbagım sensin

sel olup giderken ömür sermayem
beyhude yaşamaktı hayatta gayem
neden yaşıyorum diye aglarken
hayata yön veren kılavuzum senin


senin yoklugunda sarardı benzim
nutkum tutuldu daraldı genzim
dagıldı perişen oldu merkezim
toplayım güzelce düzenim sensin
dagılmış gönlümde DÜZEN im sensin