Bu aciz kulun!
Savrulan rüzgârdan kendini alıkoyamayan,
Dünyanın fani işleri için ahiretine kıyan,
Bu, günahkâr kulun Allah’ım!
Yine dua kapılarını açman için,
Yumruklarını kanatırken;
Sen onu geri çevirmez,
Hüzünlü gözleriyle gözyaşını,
Boş avuçlarına dökmesine izin vermesin!
Boş avuçlar Allah’ım!
Sen onu kapından öyle çaresizce geri çevirmezsin!
Ki merhametin padişahlarını yaratan Allah’ım!
Yarattıklarında bile bu kadar merhamet varsa,
Sendeki bu merhametle,
Ben boş dönmem biliyorum Allah’ım!....
Bu gün ’Senin için ne yaptım??yerine
’Ne yapmadım?? diyebilseydim keşke!
Ah şu keşkeler gitseler hayatımdan, çıkıverse!!!
Gökyüzündeki boşluğa inat,
Avuçlarıma çifte bir doluluk verirsin,
Biliyorum Allah’ım!...