Gecemi aydınlatan mum misali
Pervaneyem şem’ine yanmaya geldim
Ey aşkımın çırağı, kandili, misbahı
İçinde yanan alevde kül olmaya geldim

Aç, bab-ı ihsanından sula beni
Dost bağında açan bir gül olmaya geldim
Bülbülün nazlı gülü misali
Nazında kendimden geçmeye geldim

Mah-ı cemalin zifire aydınlık verir
Siyah-ı dilimi aydınlatmaya geldim
Bende-i Kur’an, rahmet-i Rahman bildim
Nimet-i ilâhîden payımı almaya geldim

Ve ’kûnû mea’s-sâdikîn’ emrini duydum
Yanında Hak emrini yaşamaya geldim
Seni dostun yanında gördüm
Yanında, meydanda durmaya geldim

Cahın yücedir, nurlu yolun
Pâyine yüzümü sürmeye geldim
Seni Hakk’a karşı ehl-i vefa buldum
Ebrâr meclisinde bu tenden çıkmaya geldim

Kölendir senin zincirlenmiş boynum
Sürüne sürüne sana uydum da geldim
Sen benim sahibimsin, yoktur benim özüm
Efendim’in emrinde yok olmaya geldim