Giden gider, gitti diye yanma
Allah için verilince, sakın biter sanma
Gidenler, gelir misliyle, nefse aldanma
Allah için ver, yine O’nun yardımıyla
Verdikçe bul, buldukça dön Mevlâ’ya

Ver, vermeye kıyamadığın malını
Bölünmez uykunu, tatlı azığını
Bitmez sandığın ömrünü, bütün varını
Yalnız Rabbin için ver ki, alasın rızasını
Verdikçe er, erdikçe dön Mevlâ’ya

Kim vermiş de kurtulmamış?
Mevlâ’sına kavuşmamış?
Hangi derviş vermemiş?
Verdikçe sevmemiş, sevilmemiş?
Verdikçe sev, sevdikçe dön Mevlâ’ya

Uyku vermiş, zikir almış
Gönül vermiş huşû almış
Zevk-u sefa verip ölümü anmış
Andıkça yanmış, yoldaşı ihlâs olmuş
Andıkça bil, bildikçe dön Mevlâ’ya

Ne güzeldir Rabbimiz
Verdikleriyle verdirir
Sevdikleriyle sevdirir
Ermemiz için aşkına
Habîb’ine gönderir