Can Efendim! Kalbim seninle atıyor. Hadîs-i şerîflerinle, sünnet-i seniyyelerinle avunuyor. Sana salât-ü selam ediyor. Seni görmeden seviyor, seviyoruz ey sevgili!

Efendim! Kalbim buruk ve hüzünlü. Sana tam anlamıyla ümmet olamadık, seninle yaşayamadık gül Peygamberim! Ayaklarının altındaki taşlar olamadık. Seni göremedik yâ Rasûlallah!

Ama Efendim! Senin simgen olan kırmızı bir gül gördüğüm zaman sen gelirsin aklıma, kokladığımda senin mübarek kokun olduğunu düşünürüm. Sana salât-ü selam ederim. Yeşil rengi ne zaman görsem Medine gelir, Ravzan gelir, sen gelirsin bu günahkar ümmetinin aklına. Beyaz renk ise ihrama giren hacıları, Kâbe’yi, Mekke’yi anımsatır bana.

Ne büyük şereftir ki, senin mübarek ağzından çıkan kelimeleri biz aciz, günahkar ümmetin okuyor, uygulamaya çalışıyoruz. Allah Teâlâ Hazretleri bizlere senin mübarek hadislerini naklettikleri için Annelerimizden, Ehl-i Beyt’inden ve Ashâb-ı Kirâm’dan sonsuz razı olsun!

Sana ümmet olabilmek, seni sevebilmek ve sünnetlerini aşkla, şevkle yaşamak bizler için şereflerin en yücesi, en büyüğüdür! Gül kokulu canım Efendim! Bir hadîs-i şerîfinde: ’Sizden bir kimse beni anne ve babasından, çocuklarından ve tüm insanlardan daha fazla sevmedikçe tam olarak îman etmiş olmaz.’ (Buhârî, Kitabu’l-Îmân) buyuruyorsun. Bu hadîs-i şerîfi tüm benliğimizle yaşamayı Mevla’m nasip eder inşallah!

Allah dostlarını, âlimleri Allah için seviyoruz. Onların konuştukları sözler kalpten, samimi söylenen sözlerdir. Kalpten söylenen sözler, kalplere ulaşır. Çünkü sevgi ve muhabbet doludur. Allah ve Rasûlü’nün sevgisi vardır. Sevgiyle, ihlâsla söylenen sözler en güzel sözlerdir.

Rabbim bizi, senin ve sana yakın olan kimselerin yolundan ayırmasın!