İslâm, kaideleriyle mükellef olan insanoğlunun hayatının her cüzüne müdâhildir ve onu Hakk’ın rızasına muvafık olacak şekilde tanzim eder. Gerçek manada mü’min olanlar buna bu şekilde inanan ve teslim olan kimselerdir.

İslâm’ı sadece bir kısım şahıslara hasretme, kısıtlı zaman ve mekânlara hapsetme gayretinde olanlar her dönemde var olmuştur. Önceki dinlerin mensuplarının dini ruhbanlığa çevirmeleri, Allah (c.c)’nun kendilerine yol gösterici olarak vazettiği ilâhî nizamın bozulmasına sebep olmuş ve bunun neticesinde, insan insanlığından tecerrüd etmiş, toplumlar içerisinde her türlü çirkefin işlenir olduğu zulmânî toplumlar halini almıştır.

Bugün de Kur’an ve Sünnet’i cami dışındaki hayattan uzaklaştırma hareketi, İslâm toplumlarının madden ve manen çökmesine sebep olan yegane sebeptir. Günde beş defa Hakk’ın huzurunda durup da faiz yemek suretiyle ona harp ilan etmek; yalan, dolan ve türlü oyunlarla insanların mallarına tecavüzle elde edilen haksız kazançlarla ona isyan bayrağını çekmek, bugün ne yazık ki Müslüman toplumlarda sanat sayılmaktadır.

Biz zamanlar Müslüman tüccarlar, doğruluk ve emniyetleriyle gittikleri memleketlerde iman nurunun nice gönüllere akmasına; sahip oldukları itaat hayatı ve güzel ahlâklarla nice insanlar hidayet bulmasına vesile olmuşlardı. “Haramı-helali bilmeyen çarşımıza yaklaşmasın” prensibi bugün tersi istikamete dönmüş ve “haram yemeyeceksen aramızda ne işin var, bu kafayla bir şey sahibi olamazsın” anlayışı ticaret ortamlarında hâkim kılınmıştır.

Ticarî hayat toplumun ifsadına veya ıslahına direk etki eder. Haram lokmayla yetişen bir nesilden hayır beklemek zordur. İyiliği ve güzel ahlâkıyla mümtaz bir kimse hakkında “helal süt emmiş” denmesi bu gerçeğin güzel bir ifadesidir. Bu nedenle neslimizin Allah’a kul olan hayırlı bir nesil olmasını arzu ediyor isek, mevcut ticaret hayatının Kur’ân ve Sünnet çerçevesinde sınırları çizilmiş olan helal ve harama dikkat edilerek icra edilmesi elzemdir.