İncil ve Tevrat'a tabi olanların kestiği hayvanın eti yenir mi?

Konuyla ilgili ayet-i kerime şu şekildedir:
'Bugün size temiz ve hoş şeyler helal kılındı. Kendilerine kitap verilenlerin yiyecekleri size helal, sizin yiyecekleriniz de onlara helaldir. Mümin kadınlardan iffetli olanlarla, daha önce kendilerine kitap verilenlerden olan iffetli kadınlar da, mehirlerini vermeniz kaydıyla; evlenmek, zina etmemek ve gizli dost tutmamak üzere size helaldir. Her kim de inanılması gerekenleri inkar ederse bütün işlediği boşa gider. ahirette de o, ziyana uğrayanlardandır.' (el-Maide, 5/5)

Kesilen hayvanın etinin helal olması için kesenin müslüman veya ehl-i kitaptan (Hıristiyan veya Yahudi) olması şarttır. Bu kitabi ister harbi, ister zimmi, ister erkek ister kadın olsun fark etmez. Ehl-i kitabın kestiği hayvan, müslümanlarca eti yenmesi caiz olan hayvanlardan olmalıdır. Hıristiyan veya Yahudi olmayıp fakat Musa veya İsa (a.s)'ı ikrar edenlerin hükmü de böyledir. (Sabiiler ve Samiriler gibi) Mecusilerin, putlara tapanların, İslam dininden çıkanların (mürtedlerin) kestikleri yenmez. Bu hayvanların etleri haram olur. Keserken, kesen kişinin 'Allah'ı' zikrettiği duyulsa ve kesen kişi o söylediği sözlerle Hz. İsa ve Üzeyir (a.s) kastetse fakihler o etin yenileceğini söylemiştir. Ancak ifade olarak 'Ben üçün üçüncüsü olan Allah'ın ismiyle' sözleriyle keserse, o zaman helal olmaz. Aynı şekilde kestiği zaman 'Allah'ı' zikretmeyip, Hz. İsa ve Üzeyir (a.s)'ın ismini zikrettiği duyulursa, o zaman kestiği helal olmaz. Kitap ehlinin besmele deyip demedikleri bilinmediği takdirde de kestikleri eti yenen hayvanlar helal olur. Yani ehl-i kitaptan olan bir kimse, bir hayvanı kesip getirirse müslüman için bunu yemesi helal olur. En uygun ve efdal olan -zaruret hali müstesna- Hıristiyanların ve Yahudilerin kestiği yenilmeyip, onlarla evlenilmemesidir. Çünkü ulemanın bir kısmı 'Hz. İsa ve Üzeyir (a.s)'ın Allah olduğuna inanan ehl-i kitabın kestiği yenilmez ve kadınlarıyla evlenilmez' demiştir.

Faydalanılan Eserler: İbn-i abidin, Sayd ve Zebaih Kitabı. Fetevayi Hindiye, c.11 s.438. Ömer Nasuhi Bilmen, Sayd ve Zebaih.